17 آبان روز ابرکوه

مأمون عباسی که تلاش داشت امام هشتم را در سفر از مدینه تا مرو از نقاطی عبور دهد که شیعیان کمتری به ایشان دسترسی داشته باشند، هیچگاه گمان نمی کرد که با گذشت بیش از هزار سال از این سفر، مردمانی که در مسیر تردد آن امام همام قرار داشتند مشتاقانه دل در گرو ولایت بسپارند و هر نقطه ای از کشور را که بویی از این حضور دارد، به گلاب دیده شستشو دهند.

. شهر کهن ابرکوه که عمر سرو باستانیش به حدود ۵ هزار سال می رسد در حاشیه کویرو بر سر راه یزد به شیراز واقع شده و مسجد بیرون قدمگاه آقا علی ابن موسـی الرضا (ع) یکی از آثار ارزشمندی است که در جنوب شرقی شهر قرار دارد، بین این مکان و مکانی که سرو باستانی در آن روییده است، چندان فاصله ای نیست و از نامش چنین استنباط می شود که رجا ابن ابــی ضحاک کـاروان را در بیرون شهر متوقف ساخت تا تماس عاشـقان ولایت با کانون معرفت قطع باشد، غافل از آنکه روزی فرا خواهـد رسید که شهرنشـینان برای بهره گیری معنوی خـانه و کاشانه خود را به اتراقگاه کاروان خواهند برد تا از جای پای مبارک فیض و بهره گیرند.

ساکنان ابرکوه به نقل از اسلاف که آن هم سینه به سینه انتقال یافته است با بیان معجزاتی یاد و خاطره حضور کاروان نور را گرامی می دارند. نقل است که به زمان ورود امام رضا (ع) به آن شهر، اداره امور حمام به عهده پیرمردی بود که کهولت مانع از انجام صحیح خدمت می شد، او شرح ناتوانی خویش و اشتیاق به خدمت را به عرض مولایمان رسانید، آن حضرت او را امر به مسدود ساختن آتشخانه حمام کردند و از آن زمان تا وقتی که پیرمرد در قید حیات بود حمام همواره گرم می شد و شکایتی هم مطرح نبود